| |
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
Land: Denemarken
Jaar: 2025
Regie: Jeppe Rønde
Lengte: 120 min.
Score publiek IFFR : 4.1 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 5 (schaal 1 t/m 5))
Wat vindt Pim
Mijn
voorkeur voor Deense films en het feit dat wel geïnteresseerd ben in de
Familieopstelling als therapie komt mooi samen in Acts Of Love. Een mooi
verhaar dat de hele film blijft boeien. De synopsis doet een beetje vrezen voor
een ‘sektefilm’, maar dat valt heel erg mee. Een aanrader!.
Inhoud van de film
Geïnspireerd
door de ervaringen van zijn eigen zus in een religieuze gemeenschap,
beschrijft Jeppe Rønde in dit krachtige drama een relatie die afwijkt van
de maatschappelijke norm. Tegelijkertijd onderzoekt de film de dogma’s van het
geloof en de religieuze instellingen die zich niet altijd aan hun eigen leer
houden. Het leven van een jonge vrouw komt op zijn
kop te staan door de komst van haar broer. Als lid van een religieuze
gemeenschap die de moderne wereld mijdt en in afzondering leeft aan de Deense
westkust heeft ze geleerd zich aan te passen aan het rustige gemeenschapsleven.
Maar de komst van haar broer maakt haar onrustig en dat ontgaat de leider van
de gemeenschap niet. Hij herkent het emotionele verdriet van het tweetal en
laat ze een therapeutisch ritueel ondergaan dat put uit hun herinneringen en
godsdienstige achtergrond. Maar de sterke band tussen de twee bedreigt niet alleen
hun psychische staat, maar ook de vredigheid van deze wereld. Dit drama verkent
het wezen van geloof en vroomheid in de moderne wereld, maar ook het taboe van
liefde tussen broer en zus. Rønde vermijdt effectbejag en schetst een
indringend portret van zijn hoofdpersoon en de wereld waarin ze zich heeft
teruggetrokken.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
VERMIGLIO
Land: Italië, Frankrijk, België
Jaar: 2024
Regie: Maura Delpero
Lengte: 119 min.
Score publiek IFFR 4.1 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 5 (schaal 1 t/m 5)
Wat vindt Pim
Wat
een mooie vertelling over het leven in en na WOII in de intieme sfeer van een
klein bergdorp. Daar zijn Italianen toch meester in. Prachtige mix van sfeer, nostalgie, leven, dood, ellende, geluk.Ik
heb bijzonder genoten van Vermiglio!
.
Inhoud van de film
Maura
Delpero’s opvallende pastorale drama vertelt over het verstrijken van de tijd
in een landelijk Italiaans bergdorpje wanneer de Tweede Wereldoorlog ten einde
loopt, en over het lot van een jonge vrouw nadat ze valt voor een knappe
deserteur die daar zijn toevlucht heeft gezocht. Het is winter in een Italiaans
bergdorpje. De Tweede Wereldoorlog, in de laatste paar maanden, lijkt wel aan
de andere kant van de wereld. Alleen de aanwezigheid van een paar deserteurs
geeft enig teken van leven buiten deze plek, waarvan de seizoenen en het
verstrijken van de tijd worden gemarkeerd door bescheiden vieringen. Bij een
van deze vieringen vangen Lucia en Pietro elkaars blik. Het lot lijkt gunstig
te staan tegenover hun samenkomen. Maar nu de oorlog bijna ten einde is, moet
Pietro, die zijn post heeft verlaten, terug naar huis om het oordeel dat hem
wacht onder ogen te zien. De relatie tussen Lucia en Pietro vormt de rode draad
in Maura Delpero’s stilletjes verwoestende drama. Maar de film is ook een
tapijt van het leven van de dorpelingen, in het bijzonder Lucia’s familie, die
wordt geleid door een strenge patriarch – de plaatselijke leraar – wiens liefde
voor muziek hem liever zijn gezin zou zien verhongeren dan zichzelf een nieuwe
opname van een favoriete compositie te ontzeggen. En terwijl hij en de andere
mannen samenkomen in de plaatselijke herberg, werken de vrouwen tot op het bot
om te overleven. De cinematografie in Vermiglio legt de sfeer van deze wereld
vast zonder deze te romantiseren, terwijl Delpero met succes een complex en
uiteindelijk hartverscheurend portret van het plattelandsleven schetst.
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
Land: Australië
Jaar: 2024
Regie: Adam Elliot
Lengte: 95 min.
Score publiek IFFR: 4.65 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 3 (schaal 1 t/m 5)
Wat vindt Pim
Aardig
verhaal over broer en zus die door het leven van de Australische poppenkastwereld.
Ik heb me wel vermaakt, gescheiden worden (dat thema
kwam ik dit festival ook al tegen in Acts of Love, het heerst;). Een mooi verhaal, veel
tragiek, veel humor, maar ik blijf toch niet zo’n fan.
Inhoud van de film
In Adam
Elliots meesterlijke stop-motion probeert de als kinderen van elkaar gescheiden
tweeling Grace en Gilbert hun draai te vinden in de wereld. Een zware maar
prachtige meditatie op verdriet en verlies. De introverte Grace en haar vuurspuwende
tweelingbroer Gilbert komen bij compleet verschillende pleeggezinnen terecht.
Deze tragische gebeurtenis lijkt voor altijd een stempel op hun leven te
drukken, maar broer en zus houden via brieven contact. Na het verlies van haar
excentrieke (en bejaarde) vriend Pinky – en zonder Gilbert in de buurt – vindt
Grace troost in de slakkenwereld en trekt ze zich terug in haar metaforische
schelp. Naarmate de jaren verstrijken nemen de levens van de broer en zus elk
een andere wending. Terwijl ze worstelen met romantiek, creatieve projecten en
tegenslagen blijft hun band intact. Memoir of a Snail is een warme claymation van
de met een Academy Award bekroonde filmmaker Adam Elliot, meester in het
brengen van licht in een anders duister verhaal. Met excentrieke personages,
speelse animatie en een geheel eigen visuele humor creëert Elliot een prachtig
universum waarin verloren zielen echt een kans hebben op geluk. Het resultaat
is een bitterzoete film over de essentie van het mens-zijn, die je eraan
herinnert dat je moet genieten van het leven dat je is toebedeeld.
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
Land: Nederland
Jaar: 2024
Regie: Peter Hoogendoorn
Lengte: 85 min.
Score publiek IFFR: 4.77 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 4 (schaal 1 t/m 5)
Wat vindt Pim
In
ieder geval verdient Drie Dagen Vis het certificaat ‘Echte Rotterdamse Film. De
openingsscène is een juweeltje. Daarna is elke dialoog of het gebrek daaraan
doordringen van 100% ongemak. Een film waarvan je geniet met kromme tenen,
immers de hoofdpersonen hebben een talent voor het ofwel niks te zeggen, ofwel
het verkeerde. Zeer van genoten!
Inhoud van de film
VaderGerrie en zoon Dick hebben drie dagen met elkaar. Dick hoopt opIn
ieder geval verdient Drie Dagen Vis het certificaat ‘Echte Rotterdamse Film. De
openingsscène is een juweeltje. Daarna is elke dialoog of het gebrek daaraan
doordringen van 100% ongemak. Een film waarvan je geniet met kromme tenen,
immers de hoofdpersonen hebben een talent voor het ofwel niks te zeggen, ofwel
het verkeerde. Zeer van genoten! toenadering,maar het lukt hem niet om tot Gerrie door te dringen. Tien jaar na Tussen
10 en 12 is filmmaker Peter Hoogendoorn terug met een invoelende
tragikomedie over een vader-zoonrelatie van weinig woorden. Gerrie woont
al een tijd in Portugal, maar reist jaarlijks drie dagen af naar Rotterdam voor
een routinecontrole vanwege zijn COPD. Hij logeert bij zijn stiefdochter en
brengt overdag tijd door met zijn zoon Dick, die niet altijd even makkelijk
door de wereld om hem heen manoeuvreert. Dick hoopt op toenadering tot zijn
vader. Maar hun relatie is er een van weinig woorden en vader en zoon lijken
elkaar daardoor nooit helemaal te doorgronden. Het gebrek aan communicatie
leidt nogal eens tot wederzijds onbegrip, zeker als Gerries plan aan het licht
komt: hij wil zich definitief gaan inschrijven in Portugal. Drie
dagen vis is persoonlijk,
soms hilarisch en altijd
oprecht, in passend
zwart-wit, tegen het decor van de stad. Door het invoelend en ingetogen spel van de hoofdrolspelers zie je
al lachend in hoe belangrijk het is om met elkaar te praten.
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Land: België
Jaar: 2024
Regie: Leonardo van Dijl
Lengte: 100 min.
Score publiek IFFR: 4.17 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 4 (schaal 1 t/m 5)
Wat vindt Pim
Hoe
moeilijk kan het leven zijn van een Belgisch pubermeisje met een tennistalent?
In ‘Julie Zwijgt’ krijgen we de kans om dat van nabij te observeren. Een
prachtige film over ambitie, talent van Julie’s coming of age in een jungle van tennisclub,
trainers, ouders, school- en clubbelangen en social media en vriendinnen.
Inhoud van de film
Julie is
een tennisster in de dop, maar komt voor een dilemma te staan in dit
aangrijpende drama over het wegstoppen van ellende en krampachtig de controle
willen houden. Met dit indrukwekkende speelfilmdebuut legt de Belgische
filmmaker Leonardo Van Dijl Julies stille angst en messcherpe ambities vast in
een sterke, statische en met spanning gevulde cinematografie. Julie is
de sterspeler van een prestigieuze tennisacademie en haar lang gekoesterde
droom om prof te worden lijkt eindelijk binnen handbereik. Maar de
overambitieuze tiener draagt een pijnlijk geheim met zich mee. Wanneer er een
onderzoek wordt ingesteld naar het gedrag van haar voormalige tenniscoach, komt
Julie voor een dilemma te staan: zet ze haar carrière op het spel door haar
verhaal te doen of draagt ze in stilte de last van haar geheim? En als ze haar
stilzwijgen doorbreekt, wat voor gevolgen heeft dat dan voor de carrière van
haar coach? Julie zegt
weinig, maar communiceert veel. De ongemakkelijkheid van haar situatie wordt
duidelijk uit haar lichaamstaal en de sterke statische beelden die een groeiend
gevoel van angst en isolement opwekken. Met een filmische precisie die Julies
focus op de baan weerspiegelt, ontleedt de film haarscherp hoe ze in het geheim
worstelt om zich staande te houden.
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
 |
WHERE THE WIND COMES FROM
|
|
Land: Tunesië
Jaar: 2024
Regie: Amel Guellaty
Lengte: 99 min.
Score publiek IFFR: 4.40 (schaal 1 t/m 5)
Score Pim: 4 (schaal 1 t/m 5)
Wat vindt Pim
Hoe
staat het eigenlijk met de ‘Arabische Lente’? In die lente, die in Tunesië
begon, komt de wind ergens vandaan. In deze boeiende road movie met doortastende
Alyssa en haar creatieve talentvolle buurjongen Mehdi hoort de filmkijker
waarvandaan de wind waait. Een mooi verbeeld boeiend verhaal!.
Inhoud van de film
In
een afgelegen stadje in Tunesië, waar niet veel gebeurt, woont een verveelde
Alyssa. Ze is wanhopig op zoek naar meer. De alledaagsheid van haar leven
verplettert haar vurige geest en iedereen om haar heen voelt haar
lusteloosheid. Wanneer zich een geweldige kans voordoet om in Europa te gaan
wonen en werken, vraagt Alyssa haar beste vriend uit haar kindertijd, Medhi, om
met haar mee te gaan. Hij is de dromer met artistieke talenten, zij is de
ritselaar met een uitdagende drang om te slagen. Maar hun vriendschap wordt op
de proef gesteld, omdat de gevaren op de weg trauma’s uit het verleden oproepen.
De in Tunesië geboren filmmaker, scenarioschrijver en fotograaf, Amel Guellaty biedt
een vertederende verkenning van tegenspoed en moed. Met ontroerende
vertolkingen en boeiende cinematografie raakt Where The Wind Comes From een
gevoelige snaar.
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
