Amsterdam 2004
Mijn zevende en laatste marathon liep ik in oktober 2004 in Amsterdam. In de zomer legde ik de basis hiervoor. Om de dag trainde ik 's ochtends vroeg met een groepje reisgenoten een uurtje in de Franse Cognacstreek. Soms pittige klimmetjes, altijd een mooi begin van de dag. Aldus werd de basis gelegd voor weer een marathonavontuur. Hierna volgden veel ontspannen duurloopjes, afgewisseld met korte intervaltrainingen, soms wel iedere dag, zodat ik mooie trainingsweken draaide. In de aanloop naar die 17de oktober 2004 kunnen verder nog vermeld worden een goede halve van Rotterdam (12 september) en een heel goede Dam Tot Damloop (19 september). Op het programma stond voor de langere afstand 30-km loop vanuit mijn huis door het fraaie Warterland-Oost en een rondje over het heilige Amsterdamse Marathonparcours langs de Amstel naar Ouderkerk en terug. 17 oktober was een grijze niet al te koude dag met heel weinig wind. Ideale omstandigheden voor een marathon. De start in het Olympisch Stadion heeft veel sfeer. Na 7.5 km gaat de route weer een rondje door datzelfde stadion. Leuk om dan op een gigascherm te zien hoe de toplopers al langs de Amstel lopen. Na een beetje zoeken naar de juiste snelheid kwam ik terecht bij een stel gangmakers met gele ballon dat ging voor de 4:30. Hierbij heb ik me aangesloten tot aan de dertigste km. Toen werd het tempo me teveel. De laatste 12 kilometer gingen dan ook veel trager. Gelukkig stond Annelies op het 35-km-punt met bananen en Mars. En dan lijkt 7 km toch weer een heel end. Wat is dat Vondelpark trouwens groot zeg! De klok bij de finish gaf 4:46 aan. Lekker gelopen en een tevreden gevoel.

Amsterdam 2003
In 2003 was ik zeer tevreden dat ik na negen jaar eindelijk weer eens een echte hele marathon heb gelopen. Het moest er nu dus maar weer eens van komen. Ik heb dat jaar veel getraind (in totaal 1900 kilometer) en zestal wedstrijdlopen (van 15 tot 30 km) meegedaan. Mijn marathons daarvoor liep ik in 1994. Het duurde negen jaar voor ik de draad weer oppakte. Een tijd lang liep ik om de dag, later iedere dag met één rustdag in de week. 95% van de training liep ik solo. Eerst 7 km per dag, later uitgebreid tot 10 of 15 km , incidenteel 25 km. Mijn geliefd terugkerende trainingsrondje in Amsterdam was van mijn huis in het centrum via de pont naar Noord en via de Schellingwouderbrug weer terug. In Hilversum vanuit het kantoor van mijn toenmalige werkgever Connexxion bij sportpark Arena naar de hei met van die heerlijke heuvels en ruiterpaden. Wat ik ook meestal doe is als de grote datum nadert is stoppen met alcohol. De gelofte van tijdelijke alco-abstinentie legde ik af op 1 augustus 2003. Ik stond dus tweeëneenhalve maand droog. Hetgeen voor iemand met mijn bierconsumptiepatroon gelijk een reductie van 7.5 kilo tot een lichaamsgewicht van 77 kilo betekent. Als voorbereiding heb ik ook een paar keer delen van het marathonparcours gelopen. Op de vrijdag voorafgaand aan de grote dag heb ik het hele parcours (keurig aangegeven met een oranje stippelstreep als ideale lijn op het wegdek) op de fietsverkend. De wedstrijdlopen dat jaar als voorbereiding gelopen waren De Zevenheuvelen-loop te Nijmegen (november 2002, 15 km), Egmond (januari 2003, 21,1 km), Heemskerk Marquetteloop (februari 2003, 21,1 km), Almere (mei 2003, 21,1 km), ATOS Amsterdam-Noord (september 2003, 30 km) en de Dam tot Damloop Amsterdam (september 2003, 16,1 km). Iedere keer had ik dus die hele marathon van het najaar 2003 in mijn achterhoofd. Bij het lopen van die voorprogramma-loopjes twijfelde ik of ik de hele wel zou gaan doen. Later vooral bij de finish hoe het zou zijn als ik echt zou doormoeten op dat moment naar de 42,2 kilometer. Ik had graag wat meer wedstrijden vooraf gelopen, maar ja … het moet wel weer uitkomen. Iedere maand een voorbereidingsloop had ik mooi gevonden. Maar zo kon het ook. Amsterdam 19 oktober 2003 startte ik om 11.00 uur in het Olympisch Stadion. We kwamen, na 7.5 km buiten door Amsterdam Zuid gelopen te hebben, hier weer terug om weer een rondje lopen over de tartanbaan ten overstaan van de vele belangstellenden op de tribune. Ik ben erg tevreden over deze loop. Deze marathon liep ik vier minuten sneller dan de maratohon daarvoor (New York) in 1994: 4 uur 44 minuten.

New York 1994
De training voor deze marathon pakte ik grondig aan: ik werd lid van een atletiekclub AAC aan het Olympiaplein in Amsterdam. De meeste lmedelopers wvan AAC aren mij veel te snel, maar het was een leuke periode. Bekroond met het lopen van de marathon van New York. Een schitterende ervaring. Die enorme bruggen, nooit bedacht dat ik zoveel heuvels zou moeten beklimmen in New York. Al die verschillende wijken, waar je doorheen rent, met steeds weer andere nationaliteiten en specialiteiten. Ik concentreede me nauwelijks nog op m'n tempo en keek m'n ogen uit. Heel erg apart was de joodse wijk, de mannen met pijpekrullen en dikke brillen aan de ene kant van de weg waarop de marathonners voortsnelden en aan de overkant van de weg de vrouwen. dat is gezellig naar het hardlopen kijken, zeg!. We hadden mooie oranje shirt met onze voornamen erop laten maken. Het publiek kon ons bij naam aanmoedigen. En dat was natuurlijk prima voor het moreel. 'Pim, you're looking great, you're gonna make it.', riepen vele enthousiaste toeschouwers. Het mooiste vond ik de zwaargebouwde  zwarte gent die zo leek weggelopen uit eenNew Yorkse politieserie. Onderaan de brug naar de Bronx  stond hij geposteerd, handen op de heupen, nonchaland steunend op zijn holster met daarin een fors handwapen en  hij riep mij vreindelijkr toe:
'Welcome to the Bronx, Pim!'.

Rotterdam 1993
Maar ja, als je in Rotterdam geboren bent dan moet je haast wel. Ook al vond ik het tijdstip van het vroege voorjaar maar niks. Ik herinner me de marathon van Rotterdam van 1993 als een hele natte. Wel geeft het zien van familie en bekenden langs het parcours natuurlijk een enorme kick. Nog ieder jaar zit ik in april aan de buis gekluisterd om het live verslag van deze marathon van begin tot eind te volgen. Altijd prachtige beelden van een heel mooie stad.

Etten-Leur 1988, 1989 en 1991
Mijn eerste marathons liep ik in Etten-Leur. Een mooie loop in een mooi seizoen. Het najaar vind ik erg geschikt voor een marathon. In de zomermaanden leg je de basis. Lekker trainen in korte broek en T-shirt. Bij de training vooraf geen gezeur met koud weer of regenkleding. En dan in het najaar lopen. Etten-Leur is landschappelijk ook heel mooi voor een jongen uit de stad, ik woonde toen in Rotterdam-Centrum. Ik pakte de trainingsarbeid stevig aan. Voorafgaand aan de drie Etten-Leur marathons legde ik respectievelijk 1750, 1459, 1650 trainingskilometers af. Ik liep ter vergelijking voor Amsterdam 1900 trainingskilometers en in het jaar voorafgaand aan de New York-marathon legde ik 1200 km af.